لالا کن ...

لالا کن دختر ِ زیبای شبنم

لالا کن روی زانوی شقایق

بخواب تا رنگ ِ بی مهری نبینی

تو بیداری ِ که تلخ ِ حقایق

تو مثل ِ التماس ِ من می مونی

که یک شب روی شونه هاش چکیدم

سرم گرم ِ نوازشهای اون بود

که خوابم برد وکوچش رو ندیدم

حالا من موندم و یه کُنج  ِ خلوت

که از سقفش غریبی چکه کرده

تلاطمهای امواج ِ جدایی

زده کاشانه مو صد تکه کرده

دلم می خواس پس ازاون خواب ِ شیرین

دیگه چشمم به د نیا وا نمی شد

میون ِ قلب ِ متروکم نشونی

از گنج ِ خاطرات پید ا نمی شد

صدام غمگینه ازبس  گریه کردم

ازم هیچ اسم و هیج آوازه ای نیست

نمی پرسه کسی هی، در چه حالی ؟

خبراز آشنای تازه ای نیست

کسی تو فکر بی برگی ِ من نیست

منی که جنگلی انبوه بودم

هوای خوب ِ دریا تو نفسهام

غرور و اقتدار ِ کوه بودم

به پروانه صفتها گفته بودم

که شمعم، میل ِ خاموشی ِ من نیست

پرنده رو درختم آشیون کن

حالا وقت ِ فراموشی ِ من نیست

افشین مقدم